بسمه تعالی
السلام علیک یا ابا عبدا...
این کشته فتاده به هامون حسین توست
این صید است و پا زده در خون حسین توست
در آستانه اربعین در کنار قتلگاه نشسته ام، جایگاهی که بزرگترین جنایت عالم بشریت رخ داده است، جایی که برترین انسان عصر و زمان در مظلومانه ترین شرایط به دست جانی ترین و پلیدترین انسانهای نابخرد و فریفته قدرت و مکنت، به آرزوی پاداشی دنیایی به شهادت رسید.
جایی که خون پاک ترین انسان الهی برای برقراری حق و عدالت و اصلاح دین خدا بر زمین ریخته شد.
قتلگاه جایی است که پلیدانی پست، بنده محبوب خدا و فرزند رسول خدا (ص ) و علی مرتضی (ع) را با سنگ و نیزه و تیر و شمشیر زدند و با زشت ترین وضعیت سر مقدسش را از بدن جدا ساختند و برای گرفتن جایزه گوش تا گوش بریدند و زمین و آسمان و تاریخ بشریت را به سوگ نشاندند.
قتلگاه نقطه پایان فجیع ترین جنایت تاریخ و نقطه آغازی برای احیاء حق طلبی و معرفی الگوی تام و تمام و کامل از حق جویی و کمال خواهی و عدالت طلبی است.
حسین تجسم همه خوبی ها و کرامت ها و بزرگی ها در این مکان به شهادت رسید و به دیدار معبودش شتافت تا بشریت را بیاموزد که می تواند بدون برخورداری از انواع و اقسام تجهیزات و امکانات نظامی و ساز و برگ جنگی و سپاه مدرن و مجهز بر خصم مجهز و مسلح پیروز شد و آزادگی و شجاعت و شهامت و خداخواهی را به نمایش گذاشت.
قتلگاه جایی است که خداوند به ملائکه اش نشان داد چرا باید بر آدم سجده کنند و آدم اولین کسی بود که بر شهادت شهید قتلگاه گریست.
قتلگاه آخرین صحنه از نمایش عشقبازی انسان هایی عاشق و دلباخته معشوق و معبود است که بازیگری این صحنه بزرگ ، با رهبر و فرمانده ای است که خالصانه و مصمم همراه با همه خانواده اش به میدان آمده است تا زیباترین ، عاطفی ترین و حساسترین صحنه ملاقات انسانی عاشق و خدایی را با خدای محبوبش به نمایش گذارد، و چنین است که حسین ( ع ) با هر زخمی که بر بدن آغشته به خونش وارد می شود، صورتش گلگون تر و چهره اش بازتر و شاداب تر می شود و برای لحظه دیدار لحظه شماری می نماید، و این گونه است که حسین ( ع ) چون نیزه بر گلوی نازنینش اصابت می کند و خون گلویش بر می جهد ، مشتی از این خون را به آسمان می پاشد و آنگاه از خدایش رضایت را طلب می کند و ندای الهی رضا برضاک سر می دهد. ادامه مطلب...